Sanskritçeden türemiş bir hint-ari dili olan bengalicede en eski nıi’linler (X .-X II. yy.) carya şarkılarıdır. Temalar esas olarak dinseldir. I ı ıvilas’m koşuklu Ramayana uyarlaması XV. Yüzyılın önemli bir yapılıdır. XVI. yüzyılda ortaya çıkan lirik bir tür, XV III. yüzyılda R. M. ilııy’ıın Annada Mangahyla doruk noktasına ulaşmıştır. Bu yüzyılın sonunda İngiliz’lerin ülkeye girişiyle de modern dönem başlamıştır. M. M, Datta’nm şiirleri Bangladeş’te rönesans dönemini başlatır. Bu dönemde R. Tagor’un yapıtları bengali dilli edebiyat üzerinde derin etkiler luı akmıştır. C. Das şiire kişisel bir hava getirmiş, N. İslam yurt sevgisini işlemiştir.