ALNIMDAKİ İZ Alnımı her bir zeminine sürdüğüm mescitte Sesimi duyar bir gecede, Duyması gereken. Titrer açılan elleri, Kalbinde inleyen bu nağmelerle.. işte onu, Onu diyecektim, aynı mescitte: “Onu bir de benden dinleyin”…. Demedim.. Demedim; Silinmesin diye secdemin alnımda bıraktıkları. Ellerin niye titriyor, hiç sordun mu kalbine? Aşka şahitliğin...

“BİZ” olmadan “SİZ”e takıldın, “BEN”siz kalmam için “O”nu işaret etmeliydin, Yardım etmeliydin.. Hiç düşündün mü? Farkında olmadan “ONLAR”dan oldun.. Şimdi bütün tekil ve çoğul şahıslar “SEN”siz kaldı..

  Seni az önce NAMAZ sordu; BİLALÎ bir sesle.. ÜVEYSÎ bir hâli vardı İki EZAN arası oturup gidecekmiş, Fazla duramazmış; Söz vermiş VAKTe.. Mahmut SELVİ  

Niyet ettim Kendimden önce gayesine ulaşsın diye kalbim.. Nerede ve hangi zamanda olursa olsun Hakikate değmeliydim.. Niyetten kalma bir iz Değmelerim… aah ! Değmelerim sessiz Ciğerlerimin en akında bir leke Silmelerim… aah ! Silmelerim sensiz.. En asi yanımla besliyorum sözlerimi Yolunu bilen bir suya taktım gözlerimi Bilmem ki...

“Az kalsın, seni sevmek gibi bir hataya düşüyordum” dediğini duyar gibiyim. İşlenmiş bir günahtım belki de senin vicdanında. Oysa elim bile değmemişti ellerine. Anlatamadım sana adı “sevmek” olan sevaplarımı. Akıl erdiremediğin kanyonlar taşıyordum oysa sırrımda. Asma köprüler dikmen içindi sözcüklerim, o vadilere. Ama yetmedi, yetmedi sözcüklerim. Günahsam eğer vicdanında, tövbe et; çünkü...

Bir hiç uğruna sanılan bitkinliğim Bana her şeyimin dinçliğini miras bırakıyor.. Kuşluk vaktine yemin edilen, Dünyanın ahiretle boğazlandığı O ayette saklı her şeyim.. İmkânsızlık aynasında imkânlarımın katiliyim, Kıramadım bir türlü kararmış yüzsüzlüğümü.. Oysa gözlerimde çağlamaya hasret bir çağlayan parlar Ben temiz imkânların çelimsiz talibiyim.. Ne acı imiş ey...

Kalbimin toprağına bir tüy düştü, Bu kutsi yolculuk ne hayaldi ne de düştü.. Aksa’m! Kanayan yara’m! Bir çocuk, gözlerimde zalime taş atarken Kanıyla ıslanmış toprağına bedenini eker, Bütün dualar ardımda huşuyla saf tutarken Ruhum, toprağından miraca yükseleceği anı sabırla bekler.. Kalbimin toprağına bir tüy düştü, Bu kutsi yolculuk...

Aklında olduğum, fikrime düştüğünde, Düşünüyorum.. Omzuma dokunurken ağırlığı, Yürüyorum; Vefasızlığın yorgunluğuyla.. Bir an bir kayboluş Bir an bir sendeleyiş.. Ruhunun mektebinde Zamanca kısa Ama hayatça bir hayat dersi.. Yıllarca fikrinde kaynamış Ama demlenmemiş fırsatçılar, Gönül israfçıları başlarında.. Timsah utanır, Ah, ne sahte bir gözyaşı! Yüreğin ektiklerinin üstüne konmak...