Guru Nanak Dev (15 Nisan 1469 – 7 Mayıs 1539), Sihlerin ilk gurusu. Öğretisi büyük bölümü günümüze ulaşan kutsal ilahilerden bilinmektedir. Ticaretle uğraşan Khatri kastının bir alt bölümü içinde yer alması, izleyiclerinin hızla çoğalmasında önemli rol oynamıştır.
Efsanelerde birkaç yıl bir tahıl ambarında çalıştıktan sonra kendini dine vererek birçok yeri dolaştığı, 1520’ye doğru Pencap’a yerleştiği anlatılır. Geri kalan yaşamını, zengin bir hayranının yaptırdığı söylenen Kartarpur köyünde geçirdi. Sih cemaatinin temellerini de büyük olasılıkla bu dönemde attı. Müritleri arasından ardılı olarak seçtiği Angad ölümünden sonra guru olarak Sih cemaatinin ruhani önderi oldu.
Nanak’ın ölümünden hemen sonra yaşamını konu alan öyküler cemaat içinde yayılmaya başladı. Bu öykülerin çoğu Hindu ve İslam kökenlidir, bazılartı ise Nanak’ın kendi anlatımına dayanır. Sakhi (delil) olarak adlandırılan bu öyküler kaba bir tarih sıralamasını izleyen Canam-sakhi’lerde derlenmiştir.
Nanak öğretisinde kutsal ad üzerine meditasyonla yeniden doğuş çevriminden kurtuluş vurgulanır. Kurtuluş, Tanrı’yla mistik bir birliğe ulaşma anlamına gelir. Kutsal ad hem yaratılmış dünyada, hem de insan ruhunda var olan Tanrı’nın kendini bütünüyle ortaya kaoymasını simgeler. Meditasyon kesinlikle içsel olmalı, putlar, tapınaklar, camiler, kutsal yazılar ve hazır dular gibi dış yardımlardan kaçınılmalıdır. Nanak’ın düşüncelerinde Hindu mistisizminin etkisi İslam dinine göre daha belirgindir.
